วันเสาร์ที่ 28 มิถุนายน พ.ศ. 2551

บ้านกร่างกับเด็นักเรียนด่านโง

หกโมงเช้า วันที่19,20 เดือน มิถุนายน 2551

เมื่อฟ้าเริ่มสางเราเดินตากฝน ฝ่าละอองน้ำที่พรมจากฟ้า ทางเดินสลัวๆแค่พอเห็นทางลางๆ ห้องอาหารผาด่างคุณป๋องและคุณหน่อยเป็นฝ่ายรอเรา

ครั้งนี้ธรรมชาติส่งเพื่อนอาสาช่วยเราพาเด็กป่าเข้าป่า แต่ไม่ใช่มีแค่นั้น ที่บ้านกร่างเหล่ากลุ่มเพื่อนดูนก คอยชี้บอก จากตรงนี้เดินไปไม่ไกลนะครับ นก….. และอีกเช้า รอแถวนี้นะครับนก….


ท่ามกลางฝนพรำอย่างสม่ำเสมอ เด็กๆบ้านป่าพ่อแม่ขี่รถเครื่องตากฝนทยอยกันมาส่งที่ผาด่าง ฝนจากฟ้าไม่ทำให้เด็กป่ายอมถอย ฝนไม่ใช่อุปสรรค เด็กป่าไม่กลัวฝน ในแววตาของเด็กๆตื่นเต้น กระตือรือร้น ส่งเสียงดีใจที่จะได้กลับเข้าไปเที่ยวป่ากับเราอีกครั้ง หลังจากที่ร่ำร้องรอวันนี้กันมานานหลายเดือน

ไม่ไกลจากผาด่าง เจ้าต้นไทรใหญ่ยืนแผ่กิ่งก้านริมถนนลูกไม้สุกสีเหลืองเต็มต้นข้างหน้า และอีกมากที่ร่วงเกลื่อนบนพื้นดินด้านล่าง บทเรียนรู้รักธรรมชาติเริ่มแล้วกลางฝนพรม กว่าจะผละจากต้นไทรครูใหญ่ของเด็กๆได้ เสียงที่บอกเล่าว่าเห็นนกสีเขียวผละจากกิ่งโน้นกิ่งนี้ เห็นไม้ป่าเลื้อยพันปีนป่ายหลายอย่างมาอิงอาศัย





จากต้นไทรเราพาเด็กๆเดินเข้าออกลอดตามอุโมงค์ทางด่านช้าง ร่องรอยเดินเป็นปล่องช่องคดเคี้ยวเลี้ยวซ้ายขวาไม่สิ้นสุด เสียงเด็กถาม ป้ากุ้งค่ะ กล้วยไม้ป่าค่ะ ออกดอกเล็กๆด้วย อีกคนก็ชี้ให้ดูบ้าง โน่นค่ะ กระเช้าสีดา ใหญ่และสวยจังค่ะป้ากุ้ง



รอยเท้าอะไรค่ะ เสียงพี่หวัด ตอบเสียงเบาๆ รอยเท้าวัวแดงลงมาเมื่อค่อยสางนี้เอง นั่นรอยเท้ากระทิง แล้วทำไมมันลงมารวมกันตรงนี้เยอะแยะไปหมดค่ะ เราเองเป็นคนอธิบายเกี่ยวกับโป่งความสำคัญหน้าที่ของโป่งต่อเหล่าสัตว์ป่า บางคนเก็บขนเม่น 3-4 อัน วิ่งมาให้เราดูบอกว่าจะเก็บไปเป็นที่ระลึก เราบอกว่า ความอยากได้ขนเม่น กับเรื่องผิดกฎหมาย ป้ากุ้งให้หนูต้องเลือกคิดเองนะ

เวลาค่อยๆผ่านไป บทเรียนจากใบไม้ใหญ่น้อย กลิ่นช้างสาบฉุน ผีเสื้อบินล่อนไป กระรอก กระเร็น และกิ้งก่าบินอวดเด็กๆให้เห็นได้แค่บางคน พวกเราลืมไปแล้วว่าฝนจากเราไปเมื่อไหร่


ห้องเรียนของเราเริ่มสว่างไสว นกป่าออกมาหากิน ผึ่งปีกอาบแดดและส่งเสียงขับขาน นกขุนแผนอกส้มตัวโตเกาะนิ่งพระเอกของเด็กๆ นกกระเต็นลายที่ออกมาอวดตัวเด่นแต่กลับใจบินหลบซ่อนใกล้ๆ


กลายเป็นบทเรียนของจริยธรรม…ความพยายามและน้ำใจของเด็กๆช่วยชี้บอกให้เพื่อนๆได้ชื่นชมพบนกสวยแกล้งซ่อนหา สีหน้าเศร้าเมื่อยังไม่พบนก…เปลี่ยนเป็นยิ้มแก้มโป่งเมื่อพบนกสวยตัวนั้นแล้ว ป้ากุ้งครับมุมนี้เห็นง่ายครับ ป้ากุ้งขาตรงไหนค่ะ หนูเห็นแล้วค่ะ ปากสีแดง เค้าโป่งพองคอด้วยค่ะ

ห้องเรียนอีกห้องอยู่ข้างทางเป็นห้องสีมืดเงาดำ พุ่มใหญ่ใบไม้ที่เปียกอมน้ำห้อยคลุมลงเป็นห้องโดมทรงกลม แสงสลัวมัวเต็มห้องนี้ เด็กตัวน้อยชี้ นกครับ ผมเห็นนกตัวเล็ก เกาะกิ่งไม้อยู่และชี้มือให้ดู เพื่อนของเด็กน้อยมองตาม จริงครับป้ากุ้ง ผมเห็นนกสีชมพูตัวนิดเดียว


ป้าๆ ลุงๆ ตาไม่ค่อยดีเพราะมืดมาก แต่แล้วทุกคนก็พบกระเต็นน้อยสามนิ้วหลังดำ เสียงของเด็กหลายคนดังขึ้นดังขึ้นอีกจนทำให้นกน้อยบินหายเข้าป่าสีดำ


บทเรียนอีกแล้ว นกไม่ชอบสิ่งที่เราทำ นกพบว่าตรงนี้เป็นเรื่องอันตรายจึงเลือกหนีไปจากพวกเรา เด็กๆพยักหน้าเศร้าๆด้วยความเสียดาย

ตรงลานบ้านกร่าง ป้ากุ้ง ผมเห็นกระรอกดง 2 ตัวครับมันวิ่งไล่กวดกัน มันสวยมากครับยิ่งมองด้วยกล้องสีมันสวยมาก มองดวงตาซิลูก แววตากระรอกดงสวยมากนะ


ทำไมมันไม่หนีเราครับ ตรงนี้เป็นลานกางเต๊นท์ นักท่องเที่ยวมากจนมันคุ้นกับนักท่องเที่ยว แต่ถ้ากระรอกตัวนี้ไปอยู่ข้างนอก เสียงเด็กป่าแย่งกันตอบแย่งกันตอบ โดนสอยทำกระรอกผัดเผ็ดแน่ๆ

ป้ากุ้งครับกิ่งนั้นมีนก หงอนสีเหลืองๆครับ มันเคาะไม้ด้วย ป้ากุ้งกิ่งนี้ นกหลังสีน้ำตาล กิ่งนี้อีกตัว สวยจังครับป้ากุ้ง ชื่อนกอะไรครับ พร้อมกับชะเง้อคอมองตามนกบิน


ป้ากุ้งตรงนี้ครับ ตรงนี้ไงป้ากุ้งนกเกาะนิ่งและเด่นมากครับ ปากสีฟ้าครับ ป้ากุ้งได้แต่หมุนคอตามเสียงและมือน้อยคอยชี้ตำแหน่ง เด็กๆตาดีและไวมาก ไม่ใช่ป้ากุ้งพาดูนกแต่เป็นเด็กชาวบ้านป่าพาป้ากุ้งดูนก



กลางถนนพุ่มไม้เอนจากซ้ายไปขวา และต้นไม้จากขวาก็โค้งหาซ้าย พุ่มไม้เขย่าเสียงดังลั่นสนั่น ทุกคนหันตามเสียง ท่าทางตื่นตระหนก ฝูงค่างครับ เด็กน้อยร้องบอก เหล่าค่างแว่นถิ่นใต้ใจดีพาลูกตัวน้อยสีทองแดงมารู้จักเพื่อนเด็กบ้านป่า


ค่างตัวพี่เลี้ยงอวดวิธีการเลี้ยงลูก มีเราเป็นผู้บรรยาย สังคมวิถีสัตว์ป่าชนิดนี้ เด็กหญิงและชายยืนฟังอย่างตั้งใจแววตาเต็มไปด้วยความรักและเข้าใจชีวิตสัตว์ป่าข้างหน้า แต่แล้วเสียงเด็กคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมา แถวบ้านผม เอาค่างไปผัดเผ็ดครับ อีกเสียงตอบต่อขยายความ ค่างตายแล้วไม่ถอนขน 500บาทครับป้ากุ้ง


หรือนี่คือคำตอบ ทำไมเราเลือกที่จะทำเรื่องอย่างนี้ให้เกิดขึ้นซ้ำๆ 2 วันผ่านไป เรากับเด็กป่า ในดินแดนแห่งใบไม้ ผืนดินดำสูงต่ำให้ย่ำเหยียบ สายลมจับกิ่งไม้โยกโยน ร้องถามหวิวๆพวกเธอเห็นสายลมหรือยัง สัตว์ป่าเพื่อนทุกตัวที่ทยอยออกมา


เสียงเด็กน้อยก้องในหัวใจป่า ป้ากุ้งพวกหนูขอถอดรองเท้าได้ไหมค่ะ ป้ากุ้งขอไปเล่นน้ำครับ ป้ากุ้งครับ และป้ากุ้งค่ะ น้ำเสียงทุกเสียง ดวงตาเดียงสาจดจ้องมองสัตว์ป่า เราพบแววอนุรักษ์ฉายเป็นประกาย ทุกเวลาที่เราอยู่ในป่าด้วยกัน ไม่ว่าเด็กน้อยเหล่านี้จะวิ่ง เดิน หัวเราะ ยิ้ม ทุกท่วงท่าเป็นอิสระก้าวหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกับผืนป่า เป็นภาพที่บรรยายยากเหลือเกิน อยากทำเรื่องอย่างนี้ให้เกิดอีกเป็นร้อยเป็นพันครั้ง


คุณป๋อง คุณหน่อย เพื่อนชาวดูนกแห่งป่าแก่งกระจาน มอบประสบการณ์ผ่านเรื่องราวการเสียสละ ยึดมั่นการให้คือการให้อย่างจริงจัง มั่นคง เต็มใจเหนื่อยล้าแบกกล้องตัวหนักก้าวไปพร้อมกับเรา เรื่องดีงามที่คุณสานใยมิตรภาพใสสะอาดต่อเด็กและชาวผาด่าง จิตใจซื่อจริงแท้เผื่อแผ่ความมีน้ำใจ

หากหลับตาให้…อานุภาพของความทรงจำ…ในวันนั้นค่อยๆเรียงออกมา คำพูดของคุณป๋องมีแต่พูดย้ำๆ… ผมตั้งใจช่วยพี่กุ้ง คำของคุณหน่อย….พี่กุ้งให้หน่อยมาช่วยเด็กๆ หน่อยถือว่าพี่กุ้งให้หน่อยแล้ว สองเสียงของเพื่อนนี้เหมือนเสียงกระซิบร้องซ้ำบอกเล่าให้ใจทวนกลับไปมาตลอดเวลา



ด.ญ. กัญญาลักษ์ ศรสมบุญ ป4. เรียงความเรื่องวันที่เรามีความสุข วันนี้หนูได้ไป ที่บ้านกร่าง หนูได้เจอนกสวยๆ อย่างเช่น นกเขาเปล้า นกหัวขวาน นกเหยี่ยวรุ้ง และไก่ป่า นกเจอแซงแซวตัวเล็ก ไล่จิกนกเหยี่ยวด้วย หนูอยากมีบ้าน อยากมีบ้านอยู่ในธรรมชาติ ที่เต็มไปด้วย ป่า ภูเขา นก แม่น้ำลำธาร ที่มีปลาเล็กๆ

ด.ญ.นิพาภรณ์ กรวาทิน ป.5 วันนี้หนูได้เห็นสิ่งแปลกประหลาดคือแมงมุมใยทอง นกหัวขวานสีแดง หนูขอขอบคุณป้าอ้วนและพี่โป๊ดที่ให้เงินหฯมาเที่ยว ถ้ามีวันหน้าหนูขอมาใหม่นะค่ะ หนูจะไม่ลืมวันนี้เลยค่ะ หนูไม่มีอะไรจะตอบแทนหรอกค่ะ


ด.ช. เป้ ผมคิดถึงป้าอ้วนและพี่โป๊ดมาก ผมและเพื่อนเป็นเด็กที่โชคดีที่สุด ผมจะช่วยรักษาป่าต่อไป จะไม่ให้ใครมาทำลายป่า ผมจะตั้งใจเรียนแบบพี่โป๊ดให้ได้ครับ ผมจะเป็นคนดีต่อเพื่อนและสัตว์ต่อไปครับ ผมจะช่วยกันทำความดีให้ดีที่สุดครับ

ด.ญ. กชมน ขำทอง ตอนนี้หนูอยู่ที่ริมน้ำ มีต้นไม้ใหญ่มากมายหลายชนิดหนูเห็นพี่จ๊อบถ่ายรูปพวกหนูตอนกำลังเขียนเรียงความถึงพี่โป๊ด หนูเจอขี้ช้างก้อนใหญ่ เจอผีเสื้อ และปู2-3ตัว หนูได้ยินเสียงนกร้องไปมาอยู่ที่ริมน้ำ เจอเก้งที่ถนน หนูขอให้ป้าอ้วนและพี่โป๊ด มีความสุขไปกับพวกหนู

ด.ญ.พัชชา กุมภา เรื่อง ชมนกกลางป่า
วันนี้หนูได้มาดูนกที่บ้านกร่าง เจอเก้ง พญาปากกว้างท้องแดง เหยี่ยวรุ้ง ค่าง ธรรมชาติยามเช้าที่สวยงามมาก จนอดใจไม่ไหว ต้องเล่นน้ำทีเดียว หนูอยากจะมีห้องเรียนแบบนี้ไว้ที่ดรงเรียนบ้าง ป้ากุ้งพี่หน่อย พี่ป๋อง พี่ยอด และชาวผาด่าง ทุคนให้ความดูแลสนใจกับพวกหนูมาก สอนทุกเรื่องที่พวกหนูอยากรู้ ตั้งแต่เรื่องนกจนถึงเกี่ยวกับต้นไม้และมูลสัตว์ ซากสัตว์ และร่องรอยของสัตว์ ได้ทั้งความรู้ ความสวยงาม ความสนุก ติดกลับบ้านมากมาย

หนูอยู่ป.5ค่ะ
วันนี้หนูได้มาเที่ยวป่า หนูจะเขียนเรียงความให้พี่โป๊ดกับป้าอ้วน หนูเจอกิ้งก่าบินได้ ค่างแว่นกำลังอุ้มลูกของมันด้วย
หนูอยากปลูกบ้านในป่าริมน้ำ เพราะว่าที่นี่สดชื่นมาก หนูชอบที่นี่ที่สุด น้ำก็ไหลปลาก็เยอะค่ะ


ด.ช.ป6 วันนี้ผมขอขอบคุณพี่โป๊ดและแม่พี่โป๊ด(ป้าอ้วน) ที่ให้เงินพวกเรามาเที่ยว ได้เดินป่าไปกับพี่หน่อย ป้ากุ้ง พี่จ๊อบ พี่ป๋อง พี่ยอด ลุงหวัด พี่หน่อยบอกว่าจะพาไปดูนกให้เงียบได้เห็นสัตว์ป่า ค่างแว่น รอยเท้ากระทิง รอยเท้าวัวแดง และพี่หน่อยก็ไปเจอนกชนิดหนึ่งเรียกว่า นกพญาปากกว้างท้องแดง