วันเสาร์ที่ 27 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

คุณยายป่าน้อย

http://mblog.manager.co.th/pkkk2714/th-102082/


คนสองขา โปรดบอกด้วยทำไมจึงพามาที่นี่ มันสำคัญมากใช่ไหม ข้าพเจ้ามองคุณ





ยายป่าแก่มากๆ คนสองขาคุณยายมักเรียกข้าพเจ้าอย่างนั้นเสมอ













ที่นี่คือที่ไหน มองรอบๆก่อนนะคุณยายป่าน้อย….ข้าพเจ้าต้องจับคุณยายเพื่อนป่าไว้แน่น




















คุณยายโยกแกว่งใบไม้ร่าเริง….คิดว่าใช่แล้ว พวกเราเคยเดินทางผ่านมาในสถานที่แห่งนี้ คนที่นี่มักใช้เวลาชีวิตพูดคุยแต่เรื่องของป่า ภาพวาด ภาพถ่าย ตัวหนังสือ มีความผูกพันธุ์บริสุทธิ์กลิ่นหอมย็นสบายใจยามเข้ามา









คนtwsใฝ่ใจใคร่รู้ เรื่องรักธรรมชาติแท้จริง ต้องเสียสละอะไรบ้าง





ผู้คนดินแดนtwsซื่อสัตย์รักธรรมชาติเท่ากัน ดอกไม้ กล้วยไม้ นกป่าหรือสัตว์ป่าแม้แมลง ผีเสื้อ คนในดินแดนนี้ รักป่ามากกว่าชีวิตตัวเอง



















จริงหรือ ดินแดนนี้รักป่ากว่าชีวิตตัวเอง ข้าพเจ้าช่างเริ่มงง คุณยายป่าน้อย รู้บางอย่างมากกว่าข้าพเจ้าได้อย่างไร










คนสองขาอย่างเจ้า นี่คือตำตอบอีกหนึ่ง ป่าสื่อสารผ่านกันทางใบไม้แตะและโยกไหวผ่านเงาแสง บอกต่อ จากเหนือถึงใต้ พระอาทิตย์ขึ้นและตกคือสัญลักษณ์ชีวิตชาวป่าแท้จริง





เพื่อนสายลม แสงแดดแล้วยังมีลำธารเจ้าหน้าที่เดินทางพาดอกไม้ ลูกไม้ไปปลูกตามข้างป่าที่ห่างออกไปไกลแสนไกลด้วยเล่า







เห็นหรือยัง..มิติง่ายๆไม่ซับซ้อน ป่าสื่อสารกันทั่วโลก







แม้นกป่าอพยพก็เป็นนักเล่าที่ดี คนสองขาอย่างเจ้า ถ้าใส่ใจมองความธรรมดาเป็นความงามมหัศจรรย์ทุกวัน













คุณยายป่าน้อยแก่ๆชรา เพราะกรากกรำ ผ่านวิบากกาลเวลา











จากความสวยสะพรั่งสมบูรณ์ วันนี้เพื่อนป่าเคยล้อมรอบคุณยายพบจุดอวสานทยอยสลายตามกันไปเป็นลำดับหน้าหลัง




















ประตูอุทยานแห่งชาติป่าแก่งกระจาน ห่างจากคุณยายป่าน้อยแค่เดินลัดไม่ทันหม้อข้าวเดือดก็ถึงกันแล้ว กลับถูกแบ่งแยกเป็นบ้าน เป็นถนน เป็นไร่







ทุกอย่าง ถูกบังคับเปลี่ยนแปลงแทบไม่เหลือเค้าโครงเดิม




















เจ้าคนสองขาข้างกายป่าน้อย เจ้าคิดอะไร กำลังจะทิ้งป่าแก่ๆแล้วหรือ



















ข้าพเจ้ารีบย้ำ….อย่างเดียวป่าทุกแห่งในโลกนี้ คือผู้กรุณาต่อข้าพเจ้า







กว่าข้าพเจ้าจะรู้ความหมายเดียว….ป่ามิได้รักคนรักษ์ป่า





หากป่ารักมนุษย์ชาติทุกคนในโลกใบนี้เท่าเทียมกันทั้งสิ้น



















ป่ามีความหมายนิยามยากแก่การเข้าใจ ยอมสูญสลาย



กลายเป็นเถ้าธุลี เหลือแต่ร่องรอยอดีต







ป่าแต่งบทกวีไว้ผ่านลมเหมันต์ ลมมรสุม ลมร้อน สายฟ้า







แสงแดดร้อนหรืออุ่นนุ่มนวล เพียงกาลเวลาเป็นผู้นำพา









ฤดูบรรจบวนเวียนเหมือนโลก กลับไปกลับมา จำๆลึกๆซึ้งถึงความดีข้างใน ชีวิตของป่าทั้งโลกนี้ขอยอมให้หมดสิ้น







ทั้งหมดขึ้นอยู่กับคนสองขาเช่นข้าพเจ้าเท่านั้น




















ข้าพเจ้าขอเล่าเรื่องให้เพื่อนๆในห้องนี้ tws คุณยายป่าน้อย มีรูปร่างเล็ก ๓๐ไร่ คุณเต็มบุญ เพื่อนรักที่สุดของตาเกิ้ลแห่ง outdoor of Thailand ซื้อป่าแปลงน้อยมาจากนายสวัสดิ์พรานเก่า







ก่อนนั้นภรรยานายพรานเป็นผู้จับฉลากได้คุณยายป่าน้อย ตอนที่ได้มาป่ายังคงสวยงามสดใส ทว่าชะตายังคงลิขิต





ครอบครัวพรานยากจน ต้องอพยพจากป่าผืนรักสู่โรงงานมหาชัย ให้ป่าดูแลตัวเอง ตามยถากรรม







ความรักป่าเต็มหัวใจพรานพี่หวัดคอยกลับมาดูแลป่าเสมอ พี่หวัดมักเดินเข้าดูต้นมะค่ายังอยู่หรือไม่ ตาน้ำ น้ำลึกจนดูเป็นสีดำเป็นปกติหรือไม่







วิบากกรรมกำนันคนเก่าคอยหาทางยึดและแปลงป่าให้เป็นลานกางเต๊นท์นักท่องเที่ยว นำผืนป่าแห่งนี้เขียนเสนอโครงการ sml




















ชาวผาด่าง หน่วยงานราชการที่ดูแลโครงการจัดสรรที่ทำกิน หรือแม้แต่เอกชนพยายามช่วยคุณยายป่าน้อย ยื้อไว้สำเร็จทุกครั้งจากอำนาจหลอกล่อเจ้าเลห์




















วันนี้เมื่อลองใคร่ครวญ หากปล่อยคุณยายป่าน้อยไว้เฉยๆ เป็นความลับเป็นสมบัติ ส่วนตัว







คุณยายป่าน้อยกระซิบเส้นทางพอลางเลือน





ที่เหลือต้องคิดเป็นจนเข้าใจเกิดเป็นป่าต้องไม่ไร้ประโยชน์





ป่าต้องเป็นประโยชน์นั่นคือความหมายชีวิตคำว่าป่า




















ดินแดน tws








































ข้าพเจ้าไม่ควรเก็บคุณยายป่าแก่ๆนี้ไว้กับตัวเองนั่นเป็นเรื่องผิดพลาด





คุณยายป่าน้อยควรเป็นห้องเรียนรู้







คุณยายป่าน้อยพยายามยืนด้วยสังขาร





คุณยายป่าน้อยยังไม่ลืมหน้าที่ป่าต้องเป็นป่า




















หากป่านี้มีคนเข้ามา ศึกษาค้นคว้าทำบันทึกอดีตร่องรอย







คุณยายป่าน้อยจนถึงปัจจุบัน





วิมานสนามเด็กเล่น สอนเด็กน้อยปีนป่ายเกาะเกี่ยวเถาวัลย์





หัดเดินหาปริศนาธรรมชาติซ่อนตามต้นไม้







แมลงตัวน้อยโยกกเยกขาเก้งก้างบนลานสเกตต์ผิวน้ำกระจก





ทักทายประทับใจนกน้อยทุกคู่ชวนกันเฝ้าทอรัง





กำเนิดลูกน้อยตามทางต้นไม้เตี้ย พุ่มหรือสูงแค่สายตาเอื้อมถึง







เกมเดินตาหาปริศนาแห่งธรรมชาติสุดแสนมากมิตรภาพ







ป่าให้คนสองขาทุกคนที่มาเยือน คนสองขาคืนน้ำใจกลับให้ป่าอย่างไม่รู้ตัว้งไม่รู้ว่าเกิดขึ้นเมือ่ไร











http://mblog.manager.co.th/pkkk2714/th-102082/