ทุกครั้งของเรากับทริปของสมาคมดูนก ย่อมมีสิ่งที่แตกต่างออกไปจากครั้งก่อน อาจารย์ รุ่งโรจน์ จุกมงคล และอาจารย์อมร เป็น bird leader ครั้งนี้เจ้าแห่งกาลเวลากำหนด ความเป็นครั้งแรกให้เราได้พบได้รู้จัก อาจารย์รุ่งโรจน์ การค้นหา…บางอย่างที่ธรรมชาติสร้างไว้ให้กับชายผู้นี้ ทำไมอาจารย์รุ่งโรจน์คือคนของธรรมชาติ เราจะต้องรู้สิ่งนั้น อะไร….ความดีงามด้านใดของธรรมชาติ สถิตย์ในจิตใจชายผู้นี้ ให้เห็นเป็นการทำงานอย่างเกินธรรมดา เป็นประโยชน์ตรงไปตรงมาทั้งต่อมวลมนุษย์ และต่อรากแก้ววัฒนธรรมสิ่งแวดล้อมของสรรพชีวิตโลก
กาลเวลาให้เฉพาะ วันนี้… จากเช้ามืดจนถึงยามเย็น คำตอบจะมีมาพร้อมกับนกป่าและสายลม แสงแดด รวมทั้งต้นไม้ สายธารใสเย็น หมู่มวลผีเสื้อบินว่อน เมฆฝนที่คอยเลื่อนปิดและเปิดท้องฟ้า บังแสงอาทิตย์เป็นละลอกๆ
มีครั้งแรกอีกครั้ง ในป่าแสนรักแห่งนี้ เราได้เดินตามหลังอาจารย์อมร มากมายหลากหลาย อาจารย์ยังคงยื่นส่งสิ่งดีงามให้เรา ในเรื่องราวทุกเรื่องกับ bcst ซึ่งมีแต่ความอุดมของความสุขผ่านเรื่องราวความดีมีมากขึ้นทุกวันตามวันเวลาของเรากับธรรมชาติป่าไม้ใหญ่เหนือจรดใต้
บนถนน มีร่องรอยน้ำขังตามถนนดินเป็นน้ำฝนเก่าสีแดงส้มขุ่น ฝนตกหนักในป่าแห่งนี้ ฝนมาก่อนพวกเราล่วงหน้า1 วัน และยังให้กำเนิดเมฆฝนกลุ่มใหม่ลอยกระจัดกระจายทั่วท้องสีฟ้า บ้านกร่าง กม15 ทุกคนต่างเดินตามๆกันไป หน้าที่ของทุกคนคือช่วยกันมองหานกป่าทั้งสองฝากฝั่ง กิ่งไม้หัก ต้นไม้ใหญ่ล้มข้างทางมีรอยเลื่อยยนต์ตัดทิ้งท่อนไม้กลมๆสั้นๆกระจายข้างทาง ใบไม้สีเขียวทั้งป่าหยุดนิ่งเงียบไม่ไหวติง ไม่มีเสียงร้องเพลงของนก เจ้าของเสียงเพลงหายไปไหน
ทางเดินรกร้าง กิ่งไม้เลื้อยเดินยื่นหาแสงแดดบนถนน พุ่มไม้ยื่นหาถนนเหมือนกันแม้กิ่งจะหักคาต้น บีบให้ทางแฉะแคบกว่าเดิม แสงแดดส่องทางให้พวกเราก้าวเดินไปสู่ทางสีแดดขาวเงิน บางช่วงแดดเปลี่ยนเป็นสีทองอมส้ม บางเงามุมเข้มมองเข้าไปก็เป็นสีทองอมแดง แต่ไม่มีนกน้อยบินไปมา ป่าแสนสวยทำตัวเงียบอะไรอย่างนี้เล่า ใบไม้ใบใดให้ที่หลบซ่อนพวกเจ้าเอาไว้ในฤดูป่าปิด
ปีกของเจ้าจะมีเสรีภาพเต็มที่ ในฤดูนี้ จะไม่มีรอยล้อรถคันใด นอกจากรอยเท้าของคนอย่างพวกเรา แล้วทำไมจึงเพิกเฉยการมาเยือน พวกเรารู้ความประสงค์ของจิตใจแต่ละคนว่า มาบ้านกร่างในหน้าน้ำฝนทำไม มาหาเพื่อหวังพบความสวยงามของพวกเจ้า ความงามนี้รวมทั้งกริยาท่าทาง ยามพวกเราเจอเจ้าที่กิ่งไม้กิ่งใด ความเป็นมนุษย์ทั้งหมดที่ทำได้คือพร่ำเพ้อบอกตัวเองซ้ำๆ น่ารักจังเลย รักมากนะ รักเสมอ รักตลอดไป
เวลาในป่าแห่งนี้ เดินไปพร้อมกับพวกเรา นกจาบคาเคราน้ำเงิน โผล่มาให้พวกเราร้องเรียกบอกต่อกัน เจ้าช่างบินเย้าหยอกให้พวกเราเดินตามต้นไม้ใหญ่ที่เจ้าบินสลับฝั่งซ้าย อีกครั้งก้าวเงียบๆเดินตาม เจ้าโผกางปีกให้มองตามชัดๆไปทางขวามมือบ้าง คนรักนกหน้าใหม่ ยิ้มอย่างสดชื่นเมื่อนกใจดี หันหน้าให้เห็นเคราขนนกอุยฟูหนาสีฟ้าสดสะท้อนแสง
บนยอดไม้ใหญ่โตมืดคลึ้ม เหนือหัวพวกเราไปข้างหน้าสูงลิ่ว เสียงนกคู่กู่ร้องหยาบๆดังลั่น อาจารย์อมรและอาจารย์รุ่งโรจน์ จำเสียงได้และพยายามชี้ให้พวกเราเห็น นกกาน้อย 2 ตัว ทุกคนยกกล้องหันหาตามเสียง กลุ่มพวงพุ่มใบไม้สีเขียวมืด ขยับใบแกว่งไปมา นกสีดำซ่อนตัวได้ดีมาก เสียงและใบไม้เขย่าเท่านั้นคือเรื่องราวทั้งหมดที่เจ้าให้เรามา แต่เราเคยเห็นเจ้าแล้ว น่าจะดีกว่า ให้อาจารย์ ทั้ง2 ช่วยกัน ชี้ บอกให้คนรักนกหน้าใหม่ ได้พบเห็นความงดงามของพวกเจ้า
วันนี้นกจำนวนมาก คอยกระโดดข้ามถนนไปมา โฉบกินผีเสื้อ (ผีเสื้อล่อนเตี้ยเคลียคลอกับแสงแดดที่ส่องสว่างลงบนถนน) asian paradise fc นกแซวสวรรค์ ทั้งตัวเมีย ตัวผู้สองสี สีน้ำตาลแดงหางยาว และสั้น เจ้าสีขาวหางสั้น และสีขาวหางยาว มากมายบินข้ามไปมาตลอดเส้นเดินชมธรรมชาติป่าแก่งกระจาน
เจ้า hainan blue fc กับตัวเราเฉพาะ คือสองชีวิตที่มองกันและกัน และเราไม่ได้มีเวลามากพอจะบอกเพื่อนๆว่าเจ้าอยู่ตรงนั้น เจ้าเลือกเกาะตรงนั้นทั้งมืดและรก การพบกันจึงสั้นมากเสียเหลือเกิน
asian paradise fc นกแซวสวรรค์อีกแล้ว หางสีขาวสั้น และหางสีขาวยาวทำให้ขบวนการดูนกระส่ำระสาย ที่เห็นหางขาวยาว ก็จะมองหาหางสั้นเพิ่ม แต่บางคนยังไม่เห็นทั้งสองหางเลย ก็คอยถามไถ่ ตรงไหนครับ ตรงนั้นไง เห็นไหมบินไปขวามืออีกแล้ว เกาะเถาวัลย์กิ่งนั้นไง
วินาทีแห่งการรอคอย เสียงของใครคนหนึ่ง black- back kingfisher นกกระเต็นสามนิ้ว ทุกคนแค่กลับหันหลังมองในป่าข้างหลังตัวเอง ไม่เกิน 5 เมตร เถาวัลย์ครึ่งวงกลม ใหญ่ไม่มากแต่แข็งแรงเกินพอ ให้เจ้าเกาะอย่างมั่นคง และลึกลงข้างล่างของเจ้าคือธารน้ำใสไหลเลี้ยวยาวสู่บ้านกร่าง
อาจารย์รุ่งโรจน์เรียกเรา ตรงนี้เห็นชัดมากและกวักมือเรียกให้เราเข้าไปยืนตรงตำแหน่งนั้นแทน และมอบนกตัวนั้นให้เราผ่านนิ้วมือที่ชี้ไปตรงนกตัวเล็กๆ เกาะโดดเด่น…… และทั้งหมด….นกสีรุ้งเจ้าของดวงตาดำแวววาว เจ้าคือนกแห่งลำธารสวรรค์….. ข้างหน้า ภาพความฝันแสนมหัศจรรย์ กลับมาอีกแล้ว กี่ครั้งที่เราพบเจ้า เราไม่สามารถหันกล้องไปมองทางอื่น ไม่เมื่อยแขนที่คอยยกกล้องจดจ้องเก็บภาพเจ้าทุกขนไรปีก กี่สี ที่มีปรากฎบนตัวเจ้า เหนือคิ้วมีเส้นสีดำเล็กเรียวเข้มคาดตามหน้าผาก คือมงกุฎของเจ้าหรือ เสียงลั่นชัดเตอร์ของใครหลายคน เสียงพูดคุยของคน
นกสีสวยตัวจ้อยบอบบาง เจ้าเลือกทำ คือการให้ห้วงเวลาความงดงามตราตรึงด้วยการยืนนิ่งนาน เงียบ และเฉยอย่างที่สุด พวกเราผู้ถูกธรรมชาติเลือกให้ดั้นด้นตามหาเงาปีกนกป่า เจ้าไม่ได้ให้ความสนใจเสียงชัดเตอร์ ไม่สนใจคนที่เดินสลับหามุมมองเจ้าให้ใกล้ กว่าเดิมเสมอ
เจ้าสร้างความพอใจให้มากแก่ทุกคนเท่านั้นหรือ ไม่ใช่มีมากกว่านั้น เจ้าค่อยๆคลี่ปีกออกเหยียดทั้งสองข้าง ปีกสีน้ำเงินอมคราม ขนปีกมันวาวเรียงจากสั้นไปยาวอย่างมีระเบียบ ยกปีกขยับขึ้นและลงอย่างช้าๆและตามด้วยการกระพืออย่างแรง…. แรงขึ้นแรงขึ้น ก่อนปีกงามแข็งแรงคู่นั้นจะพาร่างเจ้าหายไป
เราเห็นอาจารย์อมรยิ้มอย่างมีความสุขกับกล้องวิดีโอตัวเล็ก และเรียกเรา กุ้งเข้ามาดูภาพนี้ เวลาพาภาพวิดีโอเคลื่อนไหวอย่างชัดแจ่มติดตา ภาพกรีดปีดและกระพือซ้ำช่วงสุดท้ายของการอำลาแสนงามของนกกระเต็นสามนิ้วหลังดำ ยิ่งใหญ่สุด ๆ เหมือนการปิดกีฬาโอลิมปิกเกมส์ที่ปักกิ่งเลย อาจารย์คนดียังเรียกคนอื่นๆมาดูแล้ววนฉายซ้ำๆให้เพื่อนดูนกชื่นชมกันทุกคน
เวลาของเรากับป่าบ้านกร่าง และอาจารย์ทั้งสองท่าน กำลังถึงสุดทางแล้ว แต่เรื่องสำคัญอีกอย่าง ควรบอกเล่าให้ทราบ เพื่อเตือนตนเองให้จดจำและเก็บไว้อย่างรู้คุณค่า หลายคนต่อหลายคนเมื่อเลือกรักนก เดินตามหาชีวิตเหล่านี้ กลับกลายว่า นกทั้งหลายบินเวียนมาและเราได้รักนั้น ต่างมอบพลังบางอย่าง เปลี่ยนช่วงชีวิตที่เหลือและกำลังก้าวต่อไปของตัวเอง พลังสำนึกรักกระตือรือล้นกระทำเรื่องดีตอบแทน เพื่อนกแสนรักและธรรมชาติของนกนั้น
บางคนไม่เคยเล่า แอบเก็บทำเรื่องน่ายกย่องอย่างเงียบๆ คุณป๋อง พญาไฟแห่งราชบุรี คือก้าวแรกที่สำคัญที่สุด ก้าวอีกครั้งเป็นก้าวของสมาคมอนุรักษ์นกและธรรมชาติแห่งประเทศไทย เสียงของอาจารย์ อมร อาจารย์คิดไว้ว่า ทุกครั้งที่สมาคมจัดทริปดูนก จะนำรายได้บางส่วน มาช่วยเหลือเจ้าหน้าที่อุทยานแก่งกระจานที่มีรายได้น้อย คุณจินสมาชิกชมรม ได้เอ่ยเสริมว่า จินยินดีช่วยเหลือด้วยค่ะ เต็มใจอย่างมากค่ะ
เสื้อยืดกองทุนหน่วยลาดตระเวณป่าแก่งกระจานเขตพื้นที่ 3 …..แปลงเป็น ของฝากจากบ้านกร่าง วันนี้เริ่มสร้างรายได้ช่วยเหลือเจ้าหน้าที่อุทยาน เรามีเรื่องต้องโทรบอกคุณจินแล้วว่า ความฝันของคุณจินเป็นจริงแล้วค่ะ
สิ่งที่เขียนมานี้ ผู้เขียนเขียนด้วยความรู้สึกเป็นสุข ได้เคารพ ได้เป็นเพื่อน ได้เดินดูนกด้วยกัน ยามคิดถึงก็มีเรื่องสวยงามเบิกบานหัวใจเสมอ
คุณป๋อง พญาไฟ แห่งราชบุรี ผู้ก่อกำเนิดก้าวแรก
อาจารย์อมร ลิ่วกีรติยุตกุล กรรมการสมาคมอนุรักษ์นกและธรรมชาติแห่งประเทศไทย ผู้สานต่อจากเรื่องดีมีค่าให้ขยับขึ้นอีกครั้ง
คุณจินตนา หย่างอารีย์ บริจาก 10.000 บาท เป็นต้นทุนของฝากจากบ้านกร่าง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น