December 21, 2008 วันแจกผ้าเช็ดตัว

กองทุนข้าวสารเด็กโรงเรียนด่านโง
ก่อเกิดขึ้นเมื่อต้นเทอมของปีการศึกษานี้ แต่เป็นการติดต่อทางอินเตอร์เนท
วันนี้เป็นครั้งแรกของการพบเจอกัน
น่าเสียดายว่าเป็นวันเสาร์ น้องปลาย พิมและบีพลาดโอกาสที่จะพบกับนักเรียน
มีเพียงครูสมชาย และนักเรียนด่านโงอีก4 คอยต้อนรับและบริการ

หลังจากเดินชมโรงเรียน ทั้งแปลงปลูกผัก สวนครัว
แปลงแก้วมังกรและสับปะรด สอบถามปัญหาต่างๆ ที่โรงเรียนต้องการ
น้องปลายได้สรุปมอบทุนให้อาจารย์สมชายไว้ทำโครงการแรก
โครงการปุ๋ยหมัก จำนวนเงิน 5,000 บาทถ้วน

หญิงแก่กำลังตัดไม้เพื่อเตรียมเป็นท่อนฟืน ใต้เพิงสังกะสี มีคุณตานั่งใส่สูทเก่าๆ ช่วยกัน
ทำไมคุณยายไม่นอนในบ้านค่ะ เสียงใสหวานซื่อสำเนียงกรุงเทพ
ตากับยายนอนไม่ได้หรอก มันหนาวมากต้องออกมานอนตรงนี้แล้วก่อไฟช่วยจึงจะพอช่วยได้
นอนตรงนี้นะหรือค่ะ เสียงดังย้อนถามกลับไปของคนเดิม

ก่อนเลี้ยวเข้าทางแคบของถนนนี้ ยอดบอกว่า พี่กุ้งพอแค่บ้านหลังนี้นะ
ถ้าเข้าไปลึกกว่านี้ มันมีภาพที่ไม่ดีหรอก เราถามว่าทำไมเหรอ
ข้างในนี้ หลายครอบครัว ชาวบ้านจับนกป่าไว้กรงใหญ่เยอะมาก
มีคนจองรับซื้อ ไปส่งขาย ภาพนกขังกรงทำให้เราปิดปากเงียบ

สุดท้ายที่บ้านนี้ บ้านของอ็อด เด็กชาย(เจ้าของแววแววตาแสนเหงา)
เรียงความที่อ๊อดเขียน สวยเป็นระเบียบ อ่านแล้วอ่านอีกไม่เคยเบื่อ
เมื่อจบ ประถมหก อ๊อดไม่มีเงินเรียต่อ และมีหน้าทีเลี้ยงน้อง
หลายครั้งที่ร้านค้า เราเจออ๊อด เรามักส่งยิ้มให้
หยิบของเด็กเล่นจากตู้ (ที่เพื่อนๆฝากให้บริจาก ) ส่งให้บอกว่าเอาไปฝากน้องนะลูก
อ๊อดส่ายหน้าบอกว่ามีเยอะแล้ว เราเองก็รู้ว่าไม่จริง… ทำไมอ๊อดต้องใช้คำนี้