เราคาดหวังหรือเรียนรู้อะไรบ้างบนช่วงเวลาสำคัญชีวิตของเราเกี่ยวข้องกับธรรมชาติห้วยขาแข้งสุสาน……พญาแร้งประจำถิ่นกลุ่มสุดท้ายล่มสลายด้วยยาเบื่อราคาซองละไม่กี่บาท
เวลาเลวร้ายอย่างนั้นไม่นานพอสำหรับบางคนถูกจำกัดให้รับรู้ข่าวจะลืมเลือน
ซับฟ้าผ่าจุดเล็กๆห้วยขาแข้งมรดกโลกถูกเลือกจากคนเหล่านักวิชาการ ปักษีชีววิทยา นักอนุรักษ์ สัตว์แพทย์ เจ้าหน้าที่ข้าราชการและนักการเมือง
หลายๆคนมติร่วมดำเนินประสานเห็นสมควรให้แล้วที่สุด……
เป็นที่ปล่อยคืนอิสระพญาแร้งเด็กน้อยสายพันธุ์หิมาลัยสีน้ำตาล ทั้งหมด 10 ตัว
นักวิชาการกลุ่มอาสาสมัครทำงานนี้ ให้คำจำกัดความนี่คือโครงการ ภัตตาคารแร้ง……แต่ก่อนอื่นตัวเราถามตัวเองว่าพญาแร้งหิมาลัยสีน้ำตาลมาจากไหน ข้างลังไม้ตีหยาบๆ เขียนจังหวัด ตรัง สตูล …. และอื่นๆ
ตีความสำเร็จรู้แจ้งมาจากหลายจังหวัดทางภาคใต้แต่ทุกตัวตกลงทะเลชายฝั่วอ่าวไทย และอันดามัน
เรื่องร้อนใจปนรันทด เศร้าจริงใช่ไหม…..ต้องรับรู้พญาแร้งส่วนมากเป็นพญาแร้งเด็กน้อยอายุเพียงแค่ 1 ปี ทุกตัวพลัดพรากจากฝูงพ่อแม่พี่น้อง
พญาแร้งเด็กน้อยกำพร้าหมดแรงไม่มีซากสัตว์เสริมแรงสร้างพลังบินสู่จุดหมายปลายทางตามเผ่าพันธุ์ อ่อนล้าเกินฝืนกางปีกใหญ่ร่วงใส่ทะเลเบื้องล่าง….ยอมแพ้เป็นอาหารสัตว์น้ำทะเลต่อไป
อดีตดินแดนประเทศไทยมีความอุดมสมบูรณ์ทางทรัพยากร มากมายทั้งพญาแร้งประจำถิ่น และพญาแร้งอพยพจากอีกฟากฟ้า…ธิเบตขุนเขาเจ้าแห่งลมเหนือ
ไม่นานแค่ไม่ถึงครึ่งอายุคน…. ทำไมชะตาลิขิตให้แผ่นดินแห่งนี้คนไทยส่วนใหญ่ดิ้นรนเปลี่ยนแปลงสมดุลทำลายล้างทรัยากรธรรมชาติ
.......จากผู้มั่งคั่งเพื่อนสรรพชีวิตสัตว์ป่า ทิ้งเหลือให้เป็นร่องรอยใหญ่โตง่ายต่อการมีคำตอบบอกลูกหลาน …ทำไมเผ่าพันธุ์แร้งประจำถิ่นในไทยจนจบหมดสิ้น
ยังไม่ใช่ลิขิตของแผ่นดินผืนนี้ต้องจารึกเรื่องพญาแร้งอวสานไว้เพียงเท่านี้
แผ่นดินแห่งการถูกสาบ….. งานฆาตกรรมธรรมชาติอ่อนแอเข้มข้นขึ้นตามลำดับอายุกาลนำหน้า….. ภาระกำจัดพญาแร้งอพยพบริเวณอ่าวไทย และอันดามัน
ปัจจุบันไทยสยามประเทศคือคำตอบบันทึกหน้าใหม่…. วัฏจักรล่อลวงล่าเหยื่อพญาแร้งหิมาลัยสีน้ำตาล อพยพโดยใช้พื้นที่ชายฝั่งอ่าวไทยเป็นสถานสุสานกับดักการหล่นร่วง
เรื่องนี้ชัดเจน…..ทำไมชีวิตของคนเขียนต้องผูกพันรับรู้เรื่องหดหู่อย่างนี้
ชีวิตพญาแร้งกินสัตว์ซากเน่า ไม่เบียดเบียนชีวิตพืช ไม่เบียดเบียนเนื้อสัตว์สด เกิดมาเพื่อทำงานคอยกำจัดกินอาหารซากเน่าเหม็นกำจัดกลิ่นโชยเน่าเหม็น ทำไมซากสัตว์เน่าอาหารของนกอีแร้งชนิดนี้หมดไปแล้ว หมาเน่าข้างถนนมีให้บ้างไหม ซากสัตว์ตายยุ่ยเหม็นโฉ่ไม่มี อีกแล้ว อาหารสัตว์กลายเป็นโรงงานอุสาหกรรมสัตว์
เกิดประเด็นขึ้นแล้ว
ใครกันนำพา…เรื่องราวของเหล่านกพญาแร้งสีน้ำตาลหิมาลัย เงื่อนไขใหญ่ต้องเกิดความสงสาร พาไปสู่ ความกรุณา…
ความกรุณาสร้างอิทธิพลผลักดันมวลชนทั้งหมดสู่หลุมกับดัก ร่วมรับรู้ชะตากรรมลำบากของนกชนิดนี้ เหล่าคนแค่กลุ่มเล็กๆเท่านั้นและมีเราเป็น หนึ่งในนั้นรับรู้โครงการวางแผนอุปการะ เพื่อลดโศกนาฏกรรมอันแสนวิปโยก ประกาศให้คนบางคนได้มองเห็นความจำเป็นรีบเร่งช่วยเหลือแร้ง
ผู้นำโครงการนี้ประสานทุกฝ่ายขอเติมโอกาส เหล่าฝูงพญาแร้งอพยพบินมาจากิเทอกเขาหิมาลัยหรืออพยพบินกลับ....หาก ....หรือ.... ถ้า...... ผ่านป่าใหญ่ห้วยขาแข้ง
….. หวังตั้งเป้าหมาย ของทุกๆปีตรงนี้ซับฟ้าผ่า...มีการจัดวางซากอาหารโปรดไว้ให้ อย่างต่อเนื่อง ทุกสัปดาห์เพื่อเป็นแหล่งอาหารโปรตีนสร้างพลังงานสู้ชีวิตวิบากสู่ทิศจุดหมายไม่ว่าจะเป็นช่วงอพยพมา หรือเวลาพาเจ้าพญาแร้งโบยบินกลับสู่บ้าน
คำว่าบ้านอีกหลังของพวกเจ้าพญาแร้ง…… ดินแดนธิเบตภูเขาแห่งความหนาวลึกและไร้ขอบทะเลมหาสมุทร
หลังจากผ่านขั้นตอนยุ่งยากในการช่วยเหลือ เอาออกจากอ้อมแขนผู้เก็บเจ้าจากทะเล..... บังคับด้วยกฏหมาย การล่อขอซื้อ หรืออีกหลายวิธีเพื่อนำพญาแร้ง ย้ายนำสู่สถานอนุบาล รักษาจากสัตว์แพทย์อย่างใกล้ชิด
จนเชื่อมั่นในสุขภาพความพร้อมเพื่อให้ทุกตัวได้บินตามเผ่าพันธุ์บินกลับบ้าน
ทุกอย่างบรรจงละเอียดต่อจิตวิตยาสัตว์ชนิดนี้เป็นข้อแรกของทุกการตัดสินใจในการก้าวไปข้างหน้าแค่หนึ่งก้าว
เมื่อเวลาเปิดกรงมาถึง กล้องจากนักข่าว นักถ่ายภาพชีวิตสัตว์ และผู้ที่ช่วยเหลือโครงการทั้งหลาย พญาแร้งทั้งสิบตัวเลือกบินผ่านอาหารอย่างไม่สนใจใยดี หนีคนตามสัญชาตญาณถูกต้อง การปฏิเสธอาหารเงื่อนไขของมนุษย์
การสิ้นหมดหวังของคนดูมาถึง…..คือคำตอบทั้งหมด….พญาแร้งสีน้ำตาลหิมาลัยทั้ง10 ตัว บอกกับทุกคน
นกแร้งอยู่….คนอยู่ดู (คนอยากรู้ว่านกแร้งจะกระชากจิกทึ้งอาหารอย่างไร) แต่นกแร้งเลือกบินหายไป…. คนพ่ายแพ้กับเจตจำนงของสัตว์ปีกชนิดนี้ ผู้คนทั้งหมดออกจากพื้นที่คือสิ่งที่นกแร้งทั้งหมดต้องการ
,มีความผิดหวังของผู้นำโครงการหรือเปล่า ตรงกันข้ามหัวใจอันยิ่งใหญ่ของผู้นำโครงการมองการณ์ไกลไปมากกว่านั้น ไม่ได้เสียใจ กับการเมินเฉยซากวัว แต่ยินดีให้.....วันนี้คือเริ่มต้น เพื่อปีหน้าและของทุกๆปี
ขอให้เจ้าแห่งกาลเวลาผู้กำหนดวัฏจักรการบินย้ายข้ามฟ้า โปรดรับอาหารสำคัญนี้ให้เป็นส่วนหนึ่งของฤดูกาลอพยพย้ายหนีความหนาวเย็นมาสู่ซีกโลกแห่งทะเลสีฟ้าใสอบอุ่นของอ่าวทะเลไทย
คณะผู้ดำเนินการ
เชิดพงค์ เติมตะนันทน์
ปิยะพงษ์ โชติพันธุ์
ทวีวัฒน์ สุปินธรรม
วัฒนวงษ์ วงษ์พันธุ์
ไชยยันต์ เกษรดอกบัว (อาจารย์ต้น ผู้ให้โอกาศพี่กุ้งได้เข้าร่วมในกิจกรรมนี้ค่ะ)
อนุทิน จันทร์เทวา
ชูเกียรติ นวลศรี
พรภัทร นิคมานนท์
พีรศิษฐ์ ตัณฑวณิช
ปารณีย์ หรรษกุล
อายุวัฒ เจียรวัฒนกนก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น