วันข้างหน้าสายน้ำแสนสวยนี้จะหมองลง สิ่งสกปรกจะถูกผลักสู่แม่น้ำแสนสวยผู้อ่อนแอ อย่างไร้คุณค่าของบางคน
การกำหนด… บางเรื่อง… บางคน เกิดขึ้นแล้วเป็นระยะเวลายาวนานและนาน
ป่าแก่งกระจานสร้างต้นสายน้ำและชายคนหนึ่ง จับคู่กันอยู่ด้วยกันกับสายน้ำแห่งนี้…เจ้าจะมีบ้านเป็นเรือและบ้านของเจ้าจะไม่ใหญ่ไปกว่าร่างของเจ้า น้ำที่ไหลเย็นและชื่อของเจ้าคือหนึ่งเดียวกันและถูกกำหนดผูกสัญญาต่อกัน ต้องอยู่ร่วมกันอย่างยืนยาว จนกว่าหน้าที่ของเจ้าลุล่วง
นามที่เรียกกล่าว ปู่เย็น รอยยิ้มจากใจแจกจ่ายเพื่อนสรรพชีวิต มีความทรนงรู้ตนเป็นฐานมั่นในร่างชายแก่ชรา เป็นครูบาอาจารย์ตัวแทนธรรมชาติ เป็นตัวอย่างความคิดดีหลายประการสะท้อนปัญหาทวนกระแสของโลกวัตถุนิยม ความกรุณา ซื่อสัตย์ จะมีมากมาย และหลายคำตอบ ทำให้คนหลายๆคนตื่นรู้พบมุมแง่ชีวิตหนึ่งที่แสนมีความสุขบนความสบายแม้ไม่ต้องมากด้วยเงินทอง
ในจิตของนามนี้ (ปู่เย็น) แม่น้ำเพชรบุรีทำหน้าที่ ส่งปลาเป็นเพื่อนและเป็นอาหารอย่างพอเพียงเท่านั้น นกน้อยร้องเพลงไพเพราะปลุกยามแสงแห่งวันใหม่เดินทางมาถึงทางทิศตะวันออก พวกกบกับปาดและเขียด จะร้องระงมยามร้องขอฝนจากฟ้า หรือร้องขอบคุณฟ้าที่ประทานฝนใหม่น้ำใหม่ จักจั่นจะดีดปีกเป็นสายพิณให้ปู่ฟังยามเหงาทอดเรือตอนบ่ายใต้ร่มต้นมะเดื่อใหญ่เอียงริมแม่น้ำ
ครูของปู่คือธรรมชาติ สอนทุกอย่างและทุกวัน วิถีธรรมชาติค่อยๆซึมติดแน่นอย่างเงียบๆ และเนิ่นนาน หนึ่งชีวิตชายชราหลังค่อมกับโค้งน้ำไหลคดเคี้ยวมีเรือลำน้อยๆเป็นพาหนะ ป่าไผ่กอใหญ่ร้องเรียก เอียดอ๊าด และโอนเอนไหวไปมายามปู่ปล่อยเรือผ่านไป เงาหนาบานของต้นไม้จะแผ่ทอดลงแม่น้ำ ดักรอให้ปู่งัดพายเข้าหาร่มเงาและสายลมจะพัดวีให้ปู่งีบหลับตอนกลางวัน
รอยยิ้มของปู่ยิ้มส่งถึงท้องฟ้า และบ่อยครั้งใบหน้ายิ้มของปู่ ปรากฏเงาในลำน้ำ ให้ เพื่อนๆ กุ้ง ปู ปลา ที่แหวกว่ายกินตะไคร้ข้างเรือ ความกรุณาอย่างหนึ่งธรรมชาติไม่สอนความทุกข์โศกให้ปะปนกับเรื่องลำบาก และนี่คือหัวใจของอำนาจวิเศษจากตำนานเรื่องนี้ จากวันร้อยเรียงเป็นเดือนกลายเป็นปี…หลายปีผ่านไป
เวลาทำงานของปู่ เริ่มขึ้นแล้ว สายน้ำเริ่มร้องไห้ น้ำตาของแม่น้ำปนกับน้ำตาของชายชราเมื่อเริ่มเห็นแม่น้ำป่วยลง…อาการแย่ลงทุกที เรื่องราวถูกกำหนดให้มาถึงตอนสำคัญ ปู่กับแม่น้ำแห่งนี้ปรากฏเป็นข่าวดัง สะเทือน สะกดติดแน่นหัวใจคนในโลกแห่งการสื่อสาร และการช่วงชิงการใช้ทรัพยากรธรรมชาติ
ปู่เปิดเผยชีวิตตัวเองพร้อมกับเรื่องราวของเพื่อนไปด้วยกัน ทุกคำพูดมีประสบการณ์ของบทสอนวิถีธรรมชาติอย่างง่ายๆต่อการนำไปใช้และจดจำ รอยยิ้มกับเรื่องที่ชอบเล่าเรื่องของตัวเองกับเพื่อนรัก เล่าไป ก็ยิ้มไป ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยความจริงใจให้เพื่อน กิจวัตรในแต่ละวันที่ทำด้วยกัน ตั้งแต่สมัยก่อนๆ ปู่มักอวดเพื่อนของปู่ว่าสวยงดงามใสบริสุทธ์ แค่ไหน มีคุณค่ากับหัวใจและชีวิตของปู่อย่างไร ปู่จะไม่จากเพื่อนไปนาน ช่วงสั้นๆในแต่ละวันเท่านั้นเอง เมื่อยามเย็นมาถึงปู่จะกลับมานอนกับเพื่อนของปู่
เพื่อนของปู่คือแม่น้ำเพชรบุรี ปู่บอกว่า เพื่อนให้อาหาร เพื่อนเป็นน้ำดื่ม เป็นน้ำอาบ เป็นบ้าน ปู่เย็นเล่าบอกถึงความผูกพันธ์กับแม่น้ำแห่งนี้ เสียจนทำให้เรารักปู่และเพื่อนของปู่ด้วย สงสารแม่น้ำแห่งนี้ เสียใจไปพร้อมกับปู่ ปู่ยังย้ำอีกว่าทำไม เพราะอะไร สายน้ำทำผิดหรือจึงต้องบอบช้ำ ร่วงโรยบางช่วงกลายเป็นน้ำเน่า และมักมีกลิ่นแต่ปู่เลือกจะไม่ทอดทิ้งเพื่อน แต่มีเรื่องแปลกที่ซับซ้อน ปู่ไม่เคยตำหนิว่าใครทำให้แม่น้ำ เพื่อนของปู่เป็นอย่างนี้
เรามองแม่น้ำสายเพชรบุรี แม่น้ำเพื่อนของปู่เย็น มองผืนน้ำสีชาเป็นริ้วบางๆ เพราะสีก้อนหินกับตะไคร้สีเขียว เจ้าแห่งกาลเวลาพาปู่ไปไหน ทำไมมีแม่น้ำที่ยังทำงาน แม่น้ำเพชรบุรีแต่ไม่มีปู่เย็นความหมายตำนานความรักหลอมรวมกันแตกสลายลงแล้ว หรือเพราะปู่ทำหน้าที่เสร็จแล้วอย่างสมบูรณ์
วันนี้ ลูกหลานปู่เย็นจำนวนมาก ต่างรับรู้หน้าที่ ความสำคัญที่สุดคือการรักษาสัญญา สัญญาว่าสำนึกรักษ์แม่น้ำเกิดขึ้นแล้ว ไม่ว่าจะเป็น ผืนป่าแก่งกระจาน ดินธุลี หยดน้ำ ฟ้าและ ฝน ต้นไม้ ใบไม้และชีวิตสัตว์ป่าร่วมโลก หลากหลายชีวิตกำลังทำความดีเดินตามคำสั่งสอนของปู่ ความมุ่งมั่นของคนเขียน แม้ไม่ใช่ผู้ที่ธรรมชาติเลือกให้ทำงาน แต่ขออาสารักษาต้นน้ำถึงปลายน้ำด้วยศรัทธาในสิ่งที่ปู่เย็นปฏิบัติให้เป็นตัวอย่าง
จิตอาสาของเรา อฐิฐาน ให้สายลมป่าโปรดไปรับปู่เย็นกลับมาหาเพื่อน(แม่น้ำเพชรบุรี)และอยู่ร่วมกันตลอดไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น