วันอาทิตย์ที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2551

รอยจำผาด่าง 10




22/1/51 เรามองออกนอกหน้าต่างรถ ฝนที่จากป่าไปนานมากแล้ว ป่าข้างทางเปลี่ยนตัวเองเป็นสีน้ำตาลกันหมด ดอกหญ้าแห้งข้างทางโบกลู่ปลิวโอนเอน แสงแดดจัดจ้านเริ่มเบาบางตาพอให้เรากล้ามองไปไกลๆ




เสียงจ๊อบเอ่ยขึ้นว่ามีควันไฟป่า อยู่ไม่ไกล และน่าจะมาจากทางผาด่าง คำพูดมาพร้อมกับผาด่างด้านหลังเริ่มปรากฎ เมื่อรถของเราวิ่งเข้าไปใกล้




แสงตะวันของวันนี้กำลังหมดไป ควันไฟเรามองไม่เห็นมากนัก แต่กลับได้เห็นสีส้มแดงฉานของเปลวไฟที่ลุกลามเลียเผาป่าลุกโชนสูงขึ้นเป็นบางครั้ง และแต่ละครั้งก็ส่งเสียงเคี้ยวกลืนทุกอย่าง




เสียงใบไม้ที่ยอมแพ้ เสียงไฟป่าเดินหน้าเผาสลายทุกอย่างและมีเจ้าแห่งลมนำพาไป จากตรงที่เรายืนและมองอยู่ เราไม่ได้รับรู้ความร้อนของเปลวไฟเลย แต่เรากลับยำเกรงและประหวั่นลึกๆ

วงจันทร์กำลังมา อีกไม่นาน ไม่ไกลจากเปลวไฟที่รออยู่ตรงตีนผาด่าง น้ำในอ่างน้ำผาด่างกับทิศตะวันออกของขอบน้ำ ทำให้ดวงจันทร์ที่นี่เกิดเป็น 2 ดวง


เมื่อเรายืนรอตรงนี้ ดวงจันทร์ก็จะมาตรงนี้ทุกๆวัน เราเริ่มมองเห็นดวงจันทร์ดวงเดิม แต่วันนี้เรารู้ว่า จะมีความแตกต่างกับทุกวันในผาด่าง


ดวงจันทร์เริ่มทอแสงเปล่งประกายสีแดงส้มแสดสด ช่างเป็นสีเดียวกับเปลวไฟป่า ดวงจันทร์ไม่ได้ช่วยให้ไฟป่าหยุดลงหรือช่วยซ้ำกระหน่ำเหมือนสายลม เพียงแต่ยืนมองอยู่ข้างๆ

เมื่อไฟป่าเริ่มเดินไต่เขาสูงขึ้นไปดวงจันทร์ก็ทำเหมือนกัน กำลังลอยเลื่อนสูงขึ้นจากท้องน้ำ เข้าหาท้องฟ้า เมื่อเราเข้านอน เสียงของไฟเบาอ่อนแรงแล้ว กลายเป็นเสียงกระซิบไกลๆและแผ่วเบา เจ้าพระจันทร์แสงงามประดับฟ้าได้ลอยอยู่เหนือหลังคาบ้านแล้ว












































ไม่มีความคิดเห็น: