วันพุธที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2552

บทส่งท้าย


ตามหาคำถาม แม่ไปไหน

ต่อจากนี้ไป หากคิดถึงแม่ ภาพในอดีตหรือความทรงจำเท่านั้นหรือ

ความมหัศจรรย์มอบทางสว่างสู่ความคิด

แม่อยู่ในรอยยิ้มของพี่กาจ คอยห่วงใยทุกคน ทั้งเป็นคนรักสะอาด รักระเบียบ นิสัยนี้ช่างเหมือนแม่จริงๆ


หลานเปิ้ลผู้รับความอ่อนหวานหากมีจิตใจเข้มแข็ง


จิตใจอดทนมีเมตตากรุณา มองทุกคนเป็นคนดี เป็นผู้ให้ อยู่กับพี่ไก่ลูกสาวคนแรกของแม่

หากได้มองดวงตาของหลานปริน ดวงตาแม่อยู่ตรงนั้น

ทุกคนพูดให้ฟังตั้งแต่จำความได้ เราเหมือนแม่ที่สุดเมื่อพี่ไก่มีลูกสาว หลานเปลเหมือนกับเรา



หลานมินต์สาวสวยยิ้มสวยมารยาทงดงามไม่อ่อนหวานเท่าแม่แต่ละม้ายคล้ายทีเดียว

พี่ปื๊ดลูกชายคนโต ในความนิ่ง ปิด เงียบ ลึก นี่คือนิสัยแม่ของพวกเรา


กล้าหลานชายคนแรกของแม่ คืออัญมณี นำความร่าเริงชุ่มชื่นใจให้แม่ ในยามชีวิตลำบาก สองคนย่าหลานสามขวบจูงมือกันออกจากบ้านแต่เช้าและกลับบ้านพร้อมกันเมื่อตะวันตกดิน

ย่าเป็นครู หลานชายเป็นนักเรียนอนุบาลร่วมโรงเรียนเดียวกัน กล้าหลานชายคนนี้กับย่าเป็นสัญญลักษณ์ อาชีพคุณครูของแม่ ร่วม 20 ปี นิสัยจากการคลุกคลีกันมาก ทานอาหารรสชาดเดียวกัน การใช้ชีวิตกับสังคม

ป๊อบหลานชายเลี้ยงง่าย เป็นเด็กอ่อนโยน ไม่ดื้อ ไม่เกเร นี้คือนิสัยของแม่ยามปฏิบัติต่อยาย จนพวกเราเห็นกันอย่างชาชิน

เป็นเรื่องน่ายินดีภูมิใจที่สุด หากมองไล่เรียงลูกทีละคน หลงใหลชอบงานศิลปะ ประดิษฐ์ประดอยของใช้ การร้องรำทำเพลง ลูกทุกคนของแม่มีเลือดรักศิลปะ ชอบวาดขีดเขียน ดนตรี ร้องเพลง เต้นรำ หรือแม้แต่รำไทย

หลานหลายคนเดินตามรอย หลานเปลหลานสาวคนเล็ก อ่านโน๊ตเพลงได้ตั้งแต่อยู่อนุบาล 3




คำถาม ทำให้กังวลใจ ....ได้ถูกปลดปล่อยออกไป

การกล้าถามตัวเองการพิจารณาไตร่ตรอง แม่ไม่ได้จากลูกไปไหนเลย แม่ยังอยู่ในตัวลูกหลานทุกคน เลือดของแม่ไหลเวียนวิ่งในร่างกาย กระดูกทุกชิ้นของข้อต่อหยัดยืนผ่านฤดูกาลตามแม่

ในแววตา รอยยิ้ม ความคิด อุปนิสัย อิริยาบถ เหล่านี้คือความอมตะของแม่ฝากติดให้กับลูก หลาน ทุกคนแล้ว


ลูกขอโทษ…

รักแม่แค่ไหน ….ไม่อาจเท่าเทียบ……แม่รักลูก

ไม่มีความคิดเห็น: