วันอาทิตย์ที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2552

พาแม่สวดมนต์

หลานสาวชื่อเปิ้ล บอกว่าหน้าที่ของอากุ้ง เขียนคำนำนะ

เขียนยังไง คำนำเป็นอย่างไร เนื้อหาเน้นอะไร ยาวหรือสั้น
เราคิดว่า เมื่อเราอ่านกันเองในพี่น้องคงไม่ต้องใช้ภาษามารยาทมากมาย แต่ต้องยืนบนพื้นความจริงของทุกชีวิตในบ้านมีทุกข์มากกว่าสุขร่วมกัน ร่วมกันมาตั้งแต่ทุกคนเกิดและจำความได้


วันนี้นั่งดูพี่สาวป้อนข้าว แม่นอนกินข้าว อ้าปากได้แค่แคบๆอย่างยากเย็น ข้าวบดต้มตักแค่ครึ่งช้อนชา ป้อนให้แม่ สลับน้ำแดงผสมน้ำมะนาว แม่จะได้ถ่ายท้องง่าย ไม่ต้องเบ่ง


เราจับมือแม่ขึ้นมาอย่างเบาเท่าที่จะเบาได้ แม้เบาที่สุด แต่อาจทำให้แม่เจ็บได้ หนังเหี่ยวนิ่มย่นติดกระดูกผอมๆ เอาเล็บมือของเราเทียบกับเล็บมือของแม่ วันนี้เล็บของแม่สีแดงกว่าเมื่อวาน หมายความว่าเลือดในร่างกายแม่ยังดีในระดับปานกลาง


เริ่มแต่วันแรกที่พวกเราเรียนรู้คำว่าโรคอัลไซเมอร์ การเรียนรู้ การปรับวิถีความคิดเกี่ยวกับอาการของแม่ ปรับกิจวัตรวิถีชีวิตประจำวันของแต่ละคนในบ้านไม่ว่าเด็กเล็กแค่ไหน อายุแก่กว่า หรือเป็นลูกหลาน ต้องเรียนรู้, ซึมซับ, ทำใจ, เข้าใจให้ได้ ไปตามอาการที่เปลี่ยนแปลงไปทุกเดือน เหมือนเวลาของเดือนนั้น จักนำฤดูที่เปลี่ยนแปลงไป(ต่างสุดคือตลอดกาลไม่หมุนวนย้อนกลับมา)

แม่กำลังจากไปและคงไม่นาน เดือนที่ผ่านมาทุกคนในบ้านเริ่มเปลี่ยนวิถีคิดเกี่ยวลมหายใจของหญิงชราในบ้าน ขึ้นอยู่กับเจ้าแห่งเวลาที่ยังยินยอมให้แม่อยู่กับเรา ไม่ใช่เดือน หากคิดได้แค่ แต่ละวันเท่านั้นเอง


ทุกวันที่อยู่กับแม่เรา ขณะนี้ ได้ค้นพบธรรมชาติของมนุษย์ ธรรมของศาสนา ร่างกายของแม่คือครูใหญ่สอนธรรมให้แก่ทุกคนในบ้านได้เรียนรู้ ปฏิบัติตามรอยจารีตประเพณีวัฒนธรรมของการกตัญญู

เมื่อนึกย้อนถึงอดีต ของแม่และพวกเราลูกหลาน ทุกคนได้รับความอมตะจากแม่ทุกคน พรสวรรค์ของแม่แก่ลูกคนนี้ คือความชอบแต่งตัว ชอบประดิษฐ์ประดอย ชอบศิลปะความงาม นี่คือความอมตะพาลูกคนนี้…พอจะยืนได้….สร้างอาชีพจากพรสวรรค์ของแม่
ความทรงจำของแม่กับลูกหลาน แต่ละคนช่างแตกต่างกัน ในกระดาษความทรงจำของทุกคนที่ทยอยส่งมา

ทุกชีวิตหากเกิดมาผูกพันธ์กับหญิงชราคนนี้ ต่างมีห้องลับเก็บความรักแสนแปลกประหลาดประทับใจกับเจ้าหญิงชรา

ยิ่งไปกว่านั้นทุกคนต่างเก็บซ่อนไว้ที่ลึกที่สุด มิดชิดจากการทำลายของอำนาจดำใดๆ ด้วยรู้ว่าเป็นเรื่องสำคัญด้วยใจของแต่ละคน อดีต ปัจจุบัน จนถึงเวลาสมควรนี้แล้ว


ทำไมนะ….ลูกหลานของแม่ช่างรักแม่ได้มากนัก ยิ่งคิดว่ารักเท่าไหร่พลังแห่งรักนั้นมันก็พรูไหลล้นออกมาไม่สิ้นสุด

สุดท้ายแล้วไม่ว่าที่ไหน เวลาใด หรือเวลานอนข้างๆแม่ เราจะสัมผัสแตะตรงไหนของร่างกายแม่ ใจให้เรานึกภาพแม่ให้ชัดในมโนสติของเรา

แม่สวดมนต์ตามกุ้งนะ

ภาพในจิตของแม่ยิ้ม พนมมือตาม

นะโม ภาพในจิตแม่สวดตาม นะโม
ตัสสะ ภาพในจิตแม่สวดตาม ตัสสะ
ภควะโต ภาพในจิตแม่สวดตาม ภควะโต
อาระโต ภาพในจิตแม่สวดตาม อาระโต
สัมมา ภาพในจิตแม่สวดตาม สัมมา
สัมพุทธ ภาพในจิตแม่สวดตาม สัมพุทธ
ทัสสะ ภาพในจิตแม่สวดตาม ทัสสะ

สวดอีกสองครั้งนะแม่ ภาพในจิตแม่ยิ้มรับ

นะโม ภาพในจิตแม่สวดตาม นะโม
ตัสสะ ภาพในจิตแม่สวดตาม ตัสสะ
ภควะโต ภาพในจิตแม่สวดตาม ภควะโต
อาระโต ภาพในจิตแม่สวดตาม อาระโต
สัมมา ภาพในจิตแม่สวดตาม สัมมา
สัมพุทธ ภาพในจิตแม่สวดตาม สัมพุทธ

ทัสสะ ภาพในจิตแม่สวดตาม ทัสสะ

นะโมอีกครั้งนะแม่ ภาพในจิตแม่ยิ้มอย่างอารมณ์ดี

นะโม ภาพในจิตแม่สวดตาม นะโม
ตัสสะ ภาพในจิตแม่สวดตาม ตัสสะ
ภควะโต ภาพในจิตแม่สวดตาม ภควะโต
อาระโต ภาพในจิตแม่สวดตาม อาระโต
สัมมา ภาพในจิตแม่สวดตาม สัมมา
สัมพุทธ ภาพในจิตแม่สวดตาม สัมพุทธ
ทัสสะ ภาพในจิตแม่สวดตาม ทัสสะ












ไม่มีความคิดเห็น: