พี่น้องของผมพากันไปเป็นชาวประมงมีครอบครัวอยู่ที่ชุมพร พอพ่อแม่ตายหมด ไม่มีใครอยู่ทิ้งรกร้างมา 5ปีแล้ว เรานั่งกันบนระเบียงผุ ฟังน้องเล่าว่าสมัยก่อนความอุดมสมบูรณ์ของอาหารทะเล และชี้ไปที่นกชายเลนเดินอยู่ไกลๆ แต่ไม่นาน นกก็ใกล้เข้ามา น้ำขึ้นพานกมาหาเรา หมายความว่าหากน้ำลงเมื่อใด นกตัวลายๆ รูปร่างคล้ายๆกันก็จะถูกน้ำพาเดินหายไปใช่ไหม
เราเดินไปก้าวไหนก็มีแต่หญ้าทะเลเต็มไปหมด ต้นอะไรนะ อ๋อ หญ้าทะเล นี่แหละตัวช่วยยึดดินดีนัก เราถอดรองเท้าแล้วเดินบนหญ้าทะเล อยากเอาไปปลูกที่บ้าน แต่เค้าเกิดที่นี่เป็นเลือดน้ำเค็ม
ข้างบ้านมีตุ่มน้ำฝนขนาดใหญ่ 20-30 ตุ่มเรียงเป็นแถว เราลองใช้2มือผลักฝาตุ่มหนักเพราะเป็นปูนค่อยๆลากผสมผลักออกไป น้ำฝนใสนิ่งสนิท น้ำฝนนี่อายุกี่ปีแล้ว ไม่ต่ำกว่า5ปี พอๆกับพ่อผมตาย เราอดใจไม่ไหวเอาแก้วตักน้ำขึ้นดื่ม น้ำฝนยังเป็นน้ำฝนเย็นชื่นใจ ตุ่มยืนเรียงมองหน้าเราทั้งหมด และนั่นทำให้เราเกิดคำถาม เอาตุ่มยักษ์พวกนี้มายังไง จ้างใครแบก
คำตอบแสนง่าย รอน้ำขึ้นแล้วเอาตุ่มลอยน้ำมา เรารักคำตอบนี้จัง
เสาไม้…พ่อของน้องชายเดินไปตัดจากป่าและปลูกเองกับมือ รวมอายุบ้านก็ไม่ต่ำกว่า50 -60 ปี เสาบ้านแช่น้ำทะเล ฝาบ้านผุแตก วันนี้เสาบ้านแช่น้ำทะเลเกือบขาดย้ายมาอยู่กับเราเป็นส่วนหนึ่งของบ้านเรา
เพื่อนของเราคนนี้ไปอยู่ที่ไหน บางคนบอกว่า ลงภูเก็ต บางคนบอกว่าไปอยู่พังงา แต่เค้าพูดกับเราเสมอ อยากกลับบ้าน ……บ้านเก่าปากทะเล บ้านแหลม เพชรบุรี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น