tws & padangcamp 4

คำถามท้ายบทเพื่อประกอบแนวคิด
1. คุณอยากให้ลูกหลาน พูดถึงคุณอย่างไร เมื่อคุณอยู่ในวัยชรา ?
2. หากคุณนำคนในอดีตกลับมาได้ 10 นาที
- คุณจะพูดอะไรกับ กาลิเลโอ ที่ตาบอดเพราะอยากพิสูจน์ความจริง ?
- คุณจะพูดอะไรกับ แวนโก๊ะ คนที่ต่ำต้อยยิ่งเมื่อยังหายใจ แต่กลายเป็น ศิลปินผู้ยิ่งใหญ่ หลังร่างกายเป็นผุยผง ?
3. ระหว่างคำว่า ขอบคุณ กับ ขอโทษ.. คุณจะพูดอะไรก่อน กับ ทั้งสอง (กาลิเลโอ + แวนโก๊ะ) ????

เสียงย่อมเดินทางช้ากว่าแสงเสมอ

ความเจ็บปวด ยากจนทุกข์ทรมาณ ยากแสนยากลำบาก ไร้ที่พึ่ง ไร้คนชื่นชม ไร้การยอมรับ

ความร้าวลึกสุดลึก ไม่มีใครมีสิทธ์เอ่ยได้ว่า แค่ไหนกัน
ซ่อนปมปัญหา คือสีสันความอาดูร สงสาร ความเศร้าสะเทือนใจชีวิตของท่าน

แต่สิ่งเหล่านั้น มนุษย์ให้ความหมายใหม่ อัฉริยะ ปาฐิหารย์ มหัศจรรย์

มิติแห่งเกรียติทรงคุณค่าเก็บบันทึกต่อร้อยนิรันดร

หากย้อนเวลาได้ คิดว่าท่านทั้งสองจะบอกพวกเราว่า

ไม่ต้องขอโทษ หรือเสียใจ
เพราะท่านทั้งสองจะทำเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแม้มีโอกาส เพราะสิ่งที่ท่านสละ

เรื่องรันทดของคนในอดีตถูกปิดเก็บซ่อนอย่างยาวนาน เจ้าแห่งกาลเวลาเป็นผู้เก็บถนอมรอให้บางอย่างพร้อมหรือ

กาลเวลาสร้างคุณค่าประวัติศาสตร์และบอกเล่าเนื้อเรื่องเมื่อถึงเวลาใช่ไหม


เรื่องราวเหล่านั้นช่างสวยงาม มาจากความสงสารเกาะกินหัวใจหรือ
ความทุกข์ อดอยาก ลำบาก คืออำนาจล้นเหลือมีพลังต่อคนรุ่งหลัง

เพื่อการเสพดื่มด่ำกับชีวิตอับเจ็บร้าวของท่าน

กาลเวลาบอกถึงหน้าที่ของบุคคลทั้งสองชัดเจนแล้ว

กำหนด....หน้าที่ของท่านทั้งสองมิใช่ปัจจุบัน แต่คือประวัติศาสตร์โลก

มนุษย์ไม่ทุกคนจะเรียนรู้เรื่องของท่านทั้งคู่ บางคนยอมทำเรื่องอย่างนี้ให้เกิดแก่ทุกสังคมมนุษย์ชาติของโลก

โดยมีเรื่องของประวัติศาษตร์เป็นตัวอย่าง

แต่ความลับสำคัญคือเสียสละ จงเชื่อในความตั้งใจมันคือรากแก้วของความอดทน