วันอาทิตย์ที่ 2 ธันวาคม พ.ศ. 2550

ซับสะเดา Under the sun at Subsadow.

16/6/50 Under the sun at Subsadow.

เมื่อก้าวบันได3ขั้นลงเรือนตอนเช้า แสงอาทิตย์อ่อนตา สบายๆ สดชื่น เมื่อคืนตอนมาถึงบ้านพักเป็นเวลาตี2ลงรถอย่างงัวเงีย เดินขึ้นบ้านพักเป็นห้องโล่ง เปิดกระเป๋าหยิบที่นอน ถุงนอนไหมจีน หมอนน้อย เมื่อทุกอย่างประกอบเข้ากับตัวเราเรียบร้อยปิดตาลงเปิดภาคนิทราหลับสนิทอีกครั้ง

บ้านพักอุทยานถูกทิ้งห่างอยู่ด้านหลังตอนกลุ่มเราเริ่มเดินดูนกยามเช้า ทางเดินคดเคี้ยวสีแดงลูกรังดูยาวไม่สิ้นสุด ป่าเต็งรังผืนใหญ่เบื้องหน้าซ้ายและขวา มองเห็นแต่ป่ากว้างไม้ป่าขึ้นสูงตรงมองได้ไกลและโปร่งตา ด้านล่างมีหมู่ทุ่งหญ้าสีเขียวสด ใบหญ้ายามแหลมคมบางสูงเกือบแค่เอวปลิวไหวเอน

ต้นปรงกิ่งแข็งแหลมทนทานต้านความโหดแห้งแล้ง ขึ้นแซมในดงหญ้า มีบ้างขึ้นข้างทาง ประปรายอวดสายตาเราตลอดทาง ต้นไม้ใหญ่ลำต้นตรงเปลือกหยาบเป็นเกล็ดล่องลึกใหญ่หยาบสากมือ กิ่งสูงบิดเกลียวเกร็ง เหมือนจะขมวดขดกอดกัน ใบ้ไม้ขึ้นเป็นกลุ่มก้อนกระจุก แต่ละใบไม่มันไม่ลื่นไม่เป็นเงา

เสน่ห์ของป่าเต็งไรคืออะไร เรายังรอคำตอบให้กับตัวเอง แต่ต้นไม้ทุกต้นใบไม้ทุกใบเราหัวเราะและให้รอยยิ้มจากใจของเราเป็นการสวัสดี



ถึงตอนนี้เรากลับนึกไม่ออกว่านกสวยแห่งป่าซับสะเดา ตัวไหนเป็นตัวแรก eurasian jay นกปีกลายสก๊อตที่เราไม่ได้พบเห็นกันมาหลายปี แต่ครั้งนี้ที่ป่าเต็งรังแห่งนี้ 2วัน2ครั้ง ได้พบกันทักทายผ่านกล้อง2ตา กับเวลาที่ให้มาสั้นเกินไป จนเราย้ำการจดจำความสุขนั้นให้ลึกกว่าที่ลึกได้ในความทรงจำ

คู่ตัวเมียและตัวผู้นกไต่ไม้หน้าผากกำมะหยี่ เดินลัดเลาะ ห้อยหัวเลี้ยวหายไปด้านหลังแล้วแอบวกกลับลงมาไต่ไปตามกิ่งที่ยื่นยาวไปมาไม่ยอมหยุดนิ่ง ไต่ไม้อีกคู่ chestnut bellied nuthatch บินมาเกาะต้นไม้.ใกล้ๆ และบินจากไปเกาะต้นไม้ที่ไม่ไกล พาสายตาเราเดินตามกิ่งไม้เดินขึ้นเดินลง วนเวียนและเวียนหัวจนยอมแพ้ลาจากมา

เสียงนกโพระดก ส่งเสียงร้องกังวานบนยอดไม้ไกลและสลับเสียงนกกระทาทุ่งแว่วมาและเลือนเบาหายไป ไม่นานส่งเสียงซ้ำๆบอกว่าอยู่ตรงนี้ อยู่ตรงนั้นเห็นเกาะอยู่ตอไม้ดำแวบเดียวบินหายไปในกอหญ้าสูงข้างทาง แหงนหน้ามองนกdarter บินข้ามขอบฟ้ากว้างผ่านหัวเราจากทิศเหนือผ่านไปทางทิศใต้ นกใหม่ เสียงเราตะโกนบอกถึงความดีใจ เคยเห็นภาพนกสวยสะคราญตัวนี้แต่ในเว็ปไซด์ คุณบันติ้ง ให้ความหวังว่าเย็นนี้ไม่ห่างจากที่นี่ที่อ่างเก็บน้ำ บนเส้นทางช่วงแห่งความเงียบเหงาเริ่มเกาะอยู่ที่ปลายกิ่งไม้ จนมีเสียงว่าแดดร้อนแล้วกลับไปกินข้าวกันดีกว่า


นึกออกแล้วว่านกปรอดหัวสีเขม่าเป็นนกตัวแรกของวันนี้ที่นี่ พบตัวขนสีเทาฟูเกาะใกล้ชิดติดตาและตั้งแต่นาทีนั้นจนวันสุดท้าย พวกเธอชอบบินตาม บ้างพาลูกน้อยมาอวด ทักทายเสียงดัง ดูแลให้ความหวังยามนกชนิดอื่นหนีหายจากไป นกกระรางหัวขวาน2-3ตัว มักบินโฉบล่อนต่ำๆให้เห็นเป็นระยะๆ และตัวนี้ black hooded oriole เสียงแหบเจ้าเสน่ห์ มองหาบนยอดไม้สูง สีเหลืองสดๆหัวขนสีดำมันสนิท ตาวาวใสเป็นประกายมองจ้องตาผ่านกล้องสร้างรอยยิ้มส่งคืนกลับไปเป็นการขอบคุณ

บ่ายแล้วในป่าใหญ่ซับสะเดาเมฆสีดำเริ่มเกาะเป็นกลุ่มใหญ่ลอยต่ำาตามกลุ่มของเราที่เดินไปที่อ่างเก็บน้ำ ไม่ทุกคนที่มีเสื้อกันฝน ใจเราดื้อดึงสู่ปลายทาง อยู่ใต้ฟ้ากลัวอะไรกับฝน ไม่นานฝนเม็ดแรกก็แตะที่ใบหน้าและอีกไม่นาน ไม่มีเสื้อกันฝน มีแต่เรากับสายฝนชื่นใจ น้ำฝนเย็นเปียกตั้งแต่หัวไหลผ่านหน้าแอบเลียเข้าปากชิมน้ำฝนและไหลผ่านเสื้อผ้า ล่วงสู่พื้นดิน วันนี้กลางป่าเต็งรังกว้างใหญ่ ลมพร้อมสายฝนที่กระหน่ำซัดปะทะหน้าสาดใส่ตัว




มองฝ่าสายฝนเพื่อนๆที่เดินข้างๆ พบสีหน้ากังวล แต่ไม่นานสายฝนช่วยให้ทุกคนผ่อนคลายมีความสุขยามจิตใจยอมรับให้น้ำฝนสัมผัสเย็นฉ่ำชื่นใจ ที่ริมขอบอ่างเก็บน้ำกว้างฝั่งตรงข้ามไกลห่างผู้คน Darterราชาหรือราชินีแห่งนกทุ่งน้ำ ลีลายืนนิ่งเกาะตอไม้ไกลสุดสายตาสยายปีกกว้างลายระย้างดงามผึ่งปีกตากลมท่ามกลางแสงอาทิตย์สบายตาหลังฝนยามเย็น สะสมเก็บภาพงามสร้างรอยทรงจำก่อนหันหลังอำลาจากมา

บนทางเดินกลับน้ำฝนไหลเป็นร่องพาน้ำสีแดงลูกรังเลี้ยวไหลตามร่องยาวข้างทาง แทบทุกกิ่งไม้นกมากมายบินเกาะกลุ่มยอดไม้แห้งยืนหันข้าง หันหลัง บ้างยืนเดี่ยวมุมไกลมองกลุ่มของเรา ที่จับกลุ่มยืนชมความงามความน่ารักและบินล่อนจับแมลงกินหลังฝน นกแก้ว vernal hanging parrot ยืนเกาะกิ่งไม้แห้งโดดเด่น ไม่ไกลและสูง ชีวิตของคน2 คนกับ1 นก ห้วงเวลาพิเศษกับนกใหม่อีกครั้ง และเมื่อบินจากไปยังย้ำชัดด้วยเสียงร้องสูงต่ำชัดก้องไพร

17/6/50 คุณ บุญทิ้งตื่นมาพร้อมความมุ่งมั่นค้นหาเหยี่ยวเล็กตะโพกขาว เช้านี้แจ่มใสแต่ฟ้ายังมีก้อนเมฆกระจายรอรวมตัว เป็นฟ้าที่กลุ่นไปด้วยไอฝน เราชื่นชมความตั้งใจของคุณบุญทิ้ง white rumped facoln แดดเริ่มร้อนและเดินตามเป็นเงาข้างๆเรา บางทีเราต้องเดินหลบหนีไปใต้ร่มไม้ บนแท่นหินกว้างน้ำฝนขังค้างในแอ่งหินตื้นๆ บอกเพื่อนร่วมทาง รอยเท้าไดโนเสา คุณเกรียงเดินตามถามหารอยเท้าที่ว่า เราเพียงกระซิบด้วยความสุขไม่มีหรอกค่ะแต่ตรงนี้มันร่มอยากหลบแดดค่ะ red -breasted parakeet , bloosom-headed parakeet ,grey capped woodpecker ,black-headed woodpecker.และอีกมากที่เป็นนกใหม่มีคุณบันตึ้งเป็นเพื่อนพาดู และเช้านี้เรามีใจตอบแทนใจ เป็นเพื่อนมองหาให้เพื่อน เสียงเศร้าๆบ่นพึมพำเมื่อเวลาที่มีให้ค้นหาเหยี่ยวเริ่มหมดลง




เรากับความตั้งใจมองหาเกือบทุกกิ่งไม้สูง ไม่มีทดท้อหรือเป็นนิสัยของคนรักนก ยามส่งสายตามองหาเต็มไปด้วยแรงอธิฐาน จากต้นนี้ไปต้นหน้า จากกิ่งไปสู่ก้าน ดีใจตื้นตันใจไม่ใช่แค่พบเหยี่ยวแต่ได้ยืนข้างๆเพื่อนช่วยเพื่อนเป็นกำลังใจ จนธรรมชาติยอมแพ้ส่งให้เราได้พบและมอบห้วงเวลาแสนพิเศษเหยี่ยวคู่นี้ให้เพื่อน ใจเราเองที่ค้นพบความสุขร่วมกันของคนรักนกกลางป่าซับสะเดา

พบนกมากมายที่ป่าแห่งนี้ ปีกบอบบางสีสวย สดสะอาดสะดุดใจ ดวงตาใสซื่อหว่านเสนห์ชวนหลงใหลทุกครั้งที่เจอะเจอ Creasted-Treeswift ,white- browed fantail,pied bushat,brown-prinia,grey-breasted prinia, small minivet อีกหลายๆตัวหลายชนิดร่วมบันทึกจดจำ

ครั้งนี้เท่าที่นึกไล่เรียงเขียนเล่า บอกความสุขได้เสมอหากเวลาในห้วงนี้ผ่านพ้นไป บันทึกหน้านี้คงย้อนความสุขในอดีตเมื่ออนาคตเปิดย้อนกลับให้เห็นอักษรร้อยกาลเวลาของวันนี้อีกหน Under the sun at Subsadow.

ไม่มีความคิดเห็น: